W Boże Narodzenie na Podkarpaciu obowiązywał zakaz rozpalania w piecu i podgrzewania posiłków. Według wierzeń miały się tam tego dnia kryć duchy zmarłych. 

W Boże Narodzenie obowiązywał też zakaz hałasowania. Wszystko po to, by nie spłoszyć duchów zmarłych. 

Przed świętami trzeba było obowiązkowo naoliwić drzwi. Wszystko po to, by skrzypienie nie spłoszyło dusz zmarłych w Boże Narodzenie. 

Kolędnikom dziękowano dawniej na Podkarpaciu nie pieniędzmi, a jedzeniem. Specjalnie dla nich przed świętami wypiekano też chleb, którym dzielono rozśpiewanych wędrowników. 

W Boże Narodzenie obowiązywał też zakaz wychodzenia z domu. Sąsiadów można było odwiedzić dopiero w Szczepana. 

Na Podkarpaciu w czasie kolacji wigilijnej wróżono z ziaren pszenicy. Tzw. kutią (pszenica z makiem i miodem) rzucano o powałę. Im mniej ziaren spadło na podłogę, tym lepsza była wróżba. 

Wigilijną kolację na Podkarpaciu jedzono jedną łyżką i to nie po to, by zmywać mniej naczyń. Łyżki nie można było przez całą kolację wypuścić z rąk, bo to oznaczało złą wróżbę. 

24 grudnia kobiety od rana obowiązywał zakaz siadania. Mogły spocząć na krześle dopiero wieczorem przy wigilijnej kolacji. 

Dziś taki zwyczaj nie mieści się w głowie, ale dawniej na Podkarpaciu niektórzy wierzyli, że drobna kradzież, zwłaszcza z lasu, 24 grudnia przynosi szczęście na cały przyszły rok.